Kiedy ma się wroga dobrze znać jego zwyczaje.

 Pokaż mi opanowanie. Pokaż mi spokój. Pokaż mi powściągliwość.
Błysk

 Tylko w pochłaniającej wszystko pustce samotności, w ciemnościach zacierających kontury świata zewnętrznego można odczuć, że się jest sobą aż do granic zwątpienia [...].

 ... lubię walczyć z przeciwnościami losu, ale nie czekaniem.

 Zupa, jak to miała w zwyczaju, milczała niczym zaklęta, aczkolwiek w tym milczeniu dało się wyczuć wyraźne potępienie.

 Z samym sobą nie mam nic wspólnego.

 Widzimy ludzi i rzeczy nie takimi, jakimi są, ale takimi, jakimi my jesteśmy.

 Ludzka podłość - mawiał - jest
lontem czekającym tylko na
odpowiednią iskrę.

 Jak to możliwe, że można tęsknić za kimś, kogo nawet się nie zna?

 Najbardziej przeraża mnie to, że ciebie nie ma, a ja nadal muszę oddychać.

 Bo człowiek nie wie, co to życie, dopóki po raz pierwszy nie rozbierze kobiety.