Nic tak nie łączy ludzi jak rozpacz. Nic tak nie ...
Nic tak nie łączy ludzi jak rozpacz. Nic tak nie zbliża nas do siebie jak smutek.
Jak tu teraz dalej żyć?
Jak masz dalej trwać?
Gdy to, w co wierzyłeś z cały sił
znienacka się rozpadło w drobny mak.
(...) ludzie mają wrodzony talent do wybierania właśnie tego, co dla nich najgorsze.
Każdy człowiek ma jakiegoś fioła, ale zdaje się, że największym jest mniemanie, że się nie ma go wcale.
(...) jeśli nie można nierówno podzielić bogactwa, trzeba po równo rozdzielić biedę.
Nic nie jest dobre, ani złe, to myśl czyni je takim.
Później bywa zwykle za późno.
Bez groźby śmierci nie ma żadnego powodu, by żyć.
Są gusta i guściska, rzekła stara panna, całując krowę.
Wszystko, co mam, jest w niej zakochane.
Niewiele go obchodziły powierzchowne analizy, prawie zawsze fałszowane przez roztargnienie i filologiczne sztuczki. Jedynie ważny był ciężar w żołądku, czysto fizyczne podejrzenie, że coś szło źle, że prawie nic nie szło dobrze.