Pustka, cisza, wieczny sen bez snów.

 -Przed śmiercią - powiedział Lalit - nie można uciec. Trzeba ją przyjąć, kiedy nadejdzie.

 Nie możesz stracić nadziei, bo, jeśli utrzymasz ją przy życiu, ona odwdzięczy Ci się tym samym.

 Miłość to wybór, by razem z kimś, dzień po dniu, dążyć do wspólnego celu.

 I wiosna przyniosła mi okropny śmiech idioty.

 Jesteśmy tym, co pamiętamy.

 Lubię deszcz, bo pada na wszystkich jednakowo.

 W moim życiu zdarzały się chwile, kiedy gotów byłem być draniem.

 Miałem u stóp cały świat. A ponieważ byłem sobą, wszystko to spieprzyłem.

 Oplatam się ciasno ramionami, aby nie rozpaść się na kawałki.

 - Jakież to piękne - powiedział zamyślony Fauke.
- Tak piękne, że czasami wydaje się, że warto za to umrzeć.