Zauważam, że im jestem starszy, tym mniej lubię mówić. Zwłaszcza że ludzie dużo mówią, ale nie rozmawiają, nie wymieniają myśli, tylko paplają. To męczące. I nie spotykają się ze sobą, tylko powtarzają: "Dobra, to jesteśmy w kontakcie". Każdy jest gdzieś w sobie. Wymieniają komunikaty.
Dam Ci znać, który pociąg przywiezie moją trumnę.
Nieszczęśliwa miłość to obok zamążpójścia najgorętsze pragnienie każdej panny.
Nic nie jest w stanie dokonać większych zniszczeń niż kobieta z misją dobroczynną.
Łatwo jest potępić, zniszczyć i zdeptać człowieka. Trudniej jest poświęcić mu swój czas, podać dłoń
i pomóc zrozumieć istotę jego błędów.
To moje wspomnienie nie ma daty, podobnie jak ptaki fruwające po niebie nie mają imion.
Nie potrzebuję niczego od nikogo.
Chciałem się o czymś przekonać, pchała mnie chęć dowiedzenia się, przekonania się natychmiast, czy jestem jak inni wszą, czy też człowiekiem? Czy potrafię przekroczyć ów próg, czy nie? Czy jestem drżącym, nędznym stworem, czy też mam prawo...?
Gdyby ludzie rozmawiali tylko o tym, co rozumieją, zapadłaby nad światem wielka cisza.
Ohana to znaczy rodzina.
A w rodzinie nikogo się nie odtrąca ani nie porzuca.
Gdzie się pali książki, dojdzie w końcu do palenia ludzi.
