Jeśli kochasz książki wystarczająco mocno, odwdzięczą ci się tym samym.

 Potknęłam się o rzeczywistość.

 Pokój bez książek to jak ciało bez duszy.

 Strach jest spoiwem formy. Świadomość bezforemnej istoty wyzwala.

 Rzeczy proste można robić w pojedynkę, do katastrof wymagany jest zespół.

 Początki są nagłe, ale także podstępne. Zakradają się z boku, trzymają się w cieniu, czają się, nie rozpoznane. A potem eksplodują.

 Czemu sam dźwięk jego imienia nadal powodował ukłucie bólu?

 Kiedy dzieli się poduszkę dzieli się też tajemnice.

 Lęk wysokości świadczy o braku zaufania do sobie, nie masz pewności, czy nie skoczysz.

 Przysięga była nie tylko obietnicą. Była jednocześnie rozkazem.

 Nadchodzi wiosna, wiosna znikomych nadziei.