Cisza i zapomnienie to rozkoszne formy zemsty.

 Gdy zaczynam bać się, że Cię stracę Ty przestajesz, a gdy ja przestaję,
Ty zaczynasz i co dalej mam?

 Oto paradoks straty: jak coś, czego już nie ma, tak bardzo może nam ciążyć?

 Nieobecność może stać się dręczącą obecnością, jak uszkodzony nerw.

 To co wydaje nam się takie groźne w mroku,
staje się przyjazne, gdy oświetlimy je światłem.

 O, jakże pusty jest głos nauki, kiedy się o nią rozpaczliwie uderza głową pełną namiętności.

 Może dziewięćdziesięciu dziewięciu na sto ludzi Cię zawiedzie, ale piękno świata tkwi w błędzie statystycznym.

 Kobieta, która rozpala się w kwadrans, tak samo szybko staje się zimna.

 Sądzisz, że Zło jest pewne siebie i wszechmocne, a ono najczęściej jest samotne i nieszczęśliwe

 Mam tak wiele, a uczucie do niej pochłania wszystko; mam tak wiele,
a bez niej wszystko staje się niczym.

 Prawdziwą miarą człowieka jest to, jak po upadku podnosi się z ziemi.