Trzeba w ogóle mieć serce, żeby można je było złamać.

 Można wznieść się bardzo wysoko i upaść bardzo nisko, lecz mało komu się udaje wpłynąć na to, kiedy i jaki obrót obierze los.

 Odejdź od ludzi, którzy szantażują twoje emocje. Którzy wiecznie gadają o sobie. Których gęby kruszą się w kłamstwach. Odejdź od takich, którzy prześladują, obarczają winą i ogniem. Odejdź od tych, którzy mają na ciebie wyjebane. Zrozum, że nie naprawisz świata, że nie zmusisz nikogo, aby trwał przy tobie, kiedy nosisz ze strachu serce na ramieniu. Wiesz, czasem trzeba się poddać, żeby się ocalić.

 Pesymizm to przywilej człowieka, który myśli.

 Zdajemy sobie sprawę, że przymus trwania przy życiu stanowi katorgę samą w sobie.

 Dusze przemierzają wieki, jak chmury przemierzają niebo i choć ani kształt chmury, ani barwa, ani wielkość nigdy takie same nie zostają, ciągle jest chmurą. I tak samo z duszą jest. Kto rzec może, skąd chmura przywiała? Albo kto tą duszą będzie jutro?

 Malarzu, nie jesteś mówcą! Maluj więc i milcz!

 Nigdy nie wolno przestać wierzyć w cuda ...

 Zabijanie dla pokoju jest
jak pieprzenie się dla cnoty.

 Życie bez ludzi,
których się kocha,
jest samotnością.

 Jeśli się rzeczywiście kogoś kocha, nie pragnie się go zranić.