Wyobraźnia to złodziej buszujący w skarbcu trzeźwego umysłu.

 Wszystko jest jednym.

 Jak człowiek nie potrafi śmiać się z nieszczęścia, śmiać i trochę zabawić, to albo jest martwy, albo mu życie obrzydło.

 Cieniem każdej miłości jest cierpienie.
Nie można nie kochać, ale jeśli się nie kocha, miłość rozszczepia się na miłość i cierpienie.

 Chce się poczuć w końcu gdzieś dobrze, wiedzieć, że tam pasuje, być częścią czegoś.
Czegokolwiek.

 Dzień po dniu tracimy atrybuty niepodległego państwa

 Człowiekowi, który niczego się nie boi, nic nie może się stać.

 Na tym polega tragizm miłości, że człowiek nie może kochać niczego bardziej niż tego, za czym tęskni.

 Jak ludzie mogą być tacy głupi? Jakby trzymali się swojej ignorancji, bo znajomo pachnie.

 Wszyscy lubimy marzyć o tym, co mogłoby być.

 ...trzeba w życiu umieć podjąć ryzyko i korzystać z okazji.