Aby żyć, człowiek potrzebuje celu.

 Duma zamyka ludziom oczy na prawdę o nich samych.

 Łatwiej uwierzyć w wielkie kłamstwo niż w małe, w proste łatwiej niż w bardzo wymyślne.

 Są rzeczy, których nie da się zapomnieć bez względu na to, jak uparcie i jak długo człowiek próbuje.

 Żyjemy dla ksiąg. Słodkie posłannictwo na tym świecie wydanym na pastwę nieładu i skazanym na upadek.

 Jak długo powinniśmy próbować? Do skutku.

  „Koniec miłości nie daje o sobie zapomnieć. Nawiedza snami. Nawiedza ciszą. Nawiedzani przez upiory, stajemy się jak one. Życie dopływa. Słabnie tętno. Nic cię nie rusza. Niektórzy to aprobują i twierdzą, że to leczy. To wcale nie leczy. Martwe ciało nie czuje bólu.”

 I ja tam byłem, miód, piwo piłem, bo każda stara baśń tak się przecie kończyć powinna.

 Potrzebowała Cię każda komórka mojego ciała.

 Przez kobietę upadły imperia.

 Czasem drzewa przesłaniają nam las...