Wiem, że jestem człowiekiem trudnym, ale jeżeli można w ogóle mówić o pozytywnych stronach mojego charakteru - jest to chyba wierność, której umiem dokazać ludziom, jeśli ich kocham i lubię.
Bądźcie surowi dla siebie samych, pobłażliwi dla innych, a nie będziecie mieli wrogów.
Kiedy wyczerpało się wszystkie możliwości, co zostaje? - Niemożliwość.
On nie żyje, pomyślała z goryczą, bo o nim zapomnieliśmy.
Kochacie się taką miłością, która potrafi spalić świat albo przynieść mu chwałę.
Myślenie. Myślenie i samotność, bo nieważne, z kim spędzasz czas, na końcu jesteś sam.
Bóg zakochał się w człowieku bez wzajemności. Boska miłość, jak każda inna, bywa uciążliwa. Człowiek zaś dojrzał i postanowił uwolnić się od natrętnego kochanka.
Kto odchodzi jest winien. Zbrodnia i kara, wina i zadośćuczynienie. A zadośćuczynieniem ma być jego samotność. Albo karą. I odrzucenie.
Cenię ludzi, o których z góry wiem, że nie dadzą się łatwo odgadnąć, jeśli w ogóle.
Zawsze przebaczaj swoim wrogom - nic ich tak nie zdenerwuje.
Jak mam żyć, żeby to wszystko miało sens? Żeby to wszystko minęło i odeszło.
