Nie ma ludzi trudnych. Istnieją tylko granice naszej cierpliwości.

 Wystarczy człowiekowi dać dość czasu, a do wszystkiego przywyknie.

 Uciekam, więc jestem. A raczej: uciekam, więc przy odrobinie szczęścia nadal będę.

 Są takie miejsca i takie czasy, kiedy bycie nikim przynosi większy zaszczyt niż bycie kimś.

 Szczęście pomnaża się, kiedy się je dzieli.

 Przyjaciel to człowiek, który o tobie wie wszystko i mimo to cię lubi.

 Kochaj swoich wrogów, ich strach jest twoją siłą.

 Później bywa zwykle za późno.

 Serca są kruche. I nawet kiedy człowiek zdrowieje, już nigdy nie jest taki jak wcześniej.

 A wszystko może się zmienić wraz z ostatnim słowem.

 Czy człowiek ma siłę zakochać się lub nie zakochać? A kiedy jest zakochany, czy może postępować tak, jakby nim nie był?