Szczęśliwe zakończenie to luksus na jaki może pozwolić sobie fikcja.

 Bierze głęboki oddech. Poza cierpliwością nie ma nic do stracenia.

 Rozjaśnij kąt, w którym jesteś, a oświetlisz cały świat.

 Musisz ranić albo zostaniesz zraniony.

 Na tym polega tragizm miłości, że człowiek nie może kochać niczego bardziej niż tego, za czym tęskni.

 Nie ma pokoju bez sprawiedliwości,
nie ma sprawiedliwości bez przebaczenia.

 Nikt nie ma prawa wiedzieć o kimś innym więcej, niż ten sam zamierza o sobie powiedzieć, gdyż w takiej sytuacji zarówno miłość, jak i przyjaźń umierają wraz z naruszonym prawem do tajemnicy.

 W ogóle bracie, jeżeli nie masz na utrzymaniu rodziny, nie grozi ci głód, nie jesteś Tutsi, ani Hutu i te sprawy, to wystarczy, że odpowiesz sobie na jedno zajebiście, ale to zajebiście ważne pytanie – co lubię w życiu robić. A potem zacznij to robić.

 Mężczyzna w potrzebie nie ma czasu na zachowanie pozorów.

 Przeciętny człowiek, pomyślał, zjada przez pomyłkę czterysta trzydzieści insektów rocznie.

 Chodzi o to, że jak dziewczyna wie, że jest ładna, to już nie jest ładna. Ona tak się wtedy zachowuje, robi takie miny, pyszni się, nadyma i ośmiesza, że przestaje być ładna. Ładne są tylko te dziewczyny, które myślą, że nie są ładne.