Ludzie nie mogą ot, tak sobie chodzić po świecie i ...

 Wiedza i prawda od dawna już przestały być naczelną troską intelektualisty – zastąpiła je troska o to po prostu, żeby się nie dowiedziano, że on nie wie.

 Trzeba się nauczyć ponosić porażki. Nie można stworzyć nic nowego, jeżeli nie potrafi się akceptować pomyłek.

 Jeśli większość jest o czymś przekonana, to wcale nie znaczy, iż ma rację.

 Odpowiedzi nigdy nie zjawiają się z okrzykiem Eureka!

 Najpierw tęskniłam za nim. Tak do bólu, uśmierzanego litrową butelką taniego wina i snem. Potem, gdy mnie zostawił, tęskniłam do dnia, kiedy za nim nie tęskniłam. Gdy nie mogłam sobie przypomnieć takiego dnia, to piłam z rozpaczy i bezsilności jeszcze więcej i jeszcze tańsze wino.

 Nic nie jest jednocześnie piękne i prawdziwe.

 Bóg obiecuje bezpieczne lądowanie, ale nie spokojny lot.

 Nie rozmawiając o problemach, można udawać, że ich nie ma. Bo ten, kto widzi, co jest nie tak i chce o tym dyskutować, naraża się na zmagania, ból i żal.

 Cierpienie, przysięgam na Boga, nie żyje w sercu. Żyje w zmysłach.

 Ja myślę czasem o szczęściu takim, którego by żadne najprzeciwniejsze wiatry rozwiać nie mogły i innego - nie chcę.