(...) bez bólu nie ma radości. To równowaga pozwala doceniać ...
(...) bez bólu nie ma radości. To równowaga pozwala doceniać ekstrema.
Samotny człowiek jest jak skrawek materiału, który szuka odpowiadającego mu wzoru.
Szczęście jest czymś, co przychodzi pod wieloma postaciami, któż więc je może rozpoznać?
Dopóki trwa życie, dopóty trwa nadzieja.
Żyjemy dzięki nim i oni żyją w nas.
Potykając się można zajść daleko, nie wolno tylko upaść i nie podnieść się.
Złą stroną oczekiwań jest to, że po piętach zwykle depczą im rozczarowania.
Człowiek niczego nie zdobywa bez wysiłku.
Człowiek jest tym, za kogo się uważa.
Wcześniej czy później życie niszczy wszystkie nasze możliwości.
W ciszy błądzę między grobami, choć jeszcze nie chcę leżeć z wami.