Las ten co gorsza był zielony.

 Każde z nas ma w sobie trochę dziecka, czy tego chcemy, czy nie.

 Tak, "kiedyś" to jest dobre słowo. Niby precyzyjne, a takie rozmyte. Niewiadome. Jak liczba Pi, jak Piekło, które przecież nie istnieje, a zatem może i "kiedyś" jest wyłącznie iluzją. Jakąś rozpaczliwą obietnicą, która nie zostanie dotrzymana. I mam tak mówić każdemu: "Kiedyś cię pokocham. Bądź cierpliwy. Kiedyś." Właśnie tak?

 -Dlaczego my wczoraj wypiliśmy tę wódkę?
-Bo była! 

 Myślę, że nie jestem alkoholikiem, ale żeby nie popić jedzenia piwem lub winem, to mi się nie mieści w głowie.

 I tylko przyjdź.
Dotknij mnie czule
i przytul tak, abym
zapomniała o wszystkim.

 Robienie wielu rzeczy dobrze, nie zawsze wychodzi człowiekowi na korzyść.

 Nadzieja jest dobra,
może nawet najlepsza.
To co dobre nie umiera nigdy.

 Ludziom brakuje cierpliwości, żeby wykonać długie i monotonne zadanie od początku do końca.

 Gdyby kiedyś udało mi się stąd wyjść, pozwoliłabym sobie być szalona, bo wszyscy jesteśmy szaleni. Najgorsi są ci, którzy o tym nie wiedzą, bo powtarzają tylko to, co każą im inni.

 Ale kiedy rzeczywistość była beznadziejna, fantazja stawała się niemal niezbędna.