Żywiołem naszym jest wieczysta niedojrzałość.

 Dla pewnego rodzaju ludzi miłość zaczyna się od czegoś zupełnie drobnego, od głupstwa. Albo nie zaczyna się wcale.

 Odwaga kryła się w zaskakujących miejscach.

 Idziemy przez życie jak pociąg, pędzący w ciemności do nieznanego celu.

 Wszystko było, jak należy, a jednak nie tak, jak być powinno.

 Czas biegnie nawet wtedy gdy my stoimy.

 Litość,
to trucizna podawana,
w opakowaniu po lekarstwie.

 Jest tyle prawd, ile ludzi.

 Człowiek nie otrzymuje duszy, dopóki ktoś go nie obdarzy miłością.

 Czas przeznaczony na rekonesans nigdy nie jest stracony.

 Pamiętaj: nigdy nie jedź szybciej, niż twój Anioł Stróż może pofrunąć.