A może nie trzeba mówić? Może trzeba coś zrobić?

 Jeżeli zdarzyło ci się kogoś w życiu stracić, to wiesz, że czasami myśląc o takiej osobie, próbujemy sobie wyobrazić, gdzie ona akurat jest i co robi.

 Nikt się do mnie nie odzywa, nawet popielniczka.

 Każde z nas ma w sobie trochę dziecka, czy tego chcemy, czy nie.

 Głupi nienawidzi swojego nauczyciela.

 Człowiek powinien się uczyć na cudzych błędach, bo sam wszystkich popełnić nie zdoła.

 Uświadomić sobie życie, nie tylko je przejrzeć, lecz wyjaśniać codziennie do najwyższego stopnia, to jedyna możliwość uporania się z nim.

 Czas to kula w próżni wieczności, strąca w nią bezpowrotnie wszystko, co porwie po drodze.

 Jeśli ustrzeżesz ludzką Istotę przed wszelkim Złem, które jej zagraża lub które ona może popełnić, to ją odczłowieczysz. Niektóre z nich powinny cierpieć. Jeśli odbierzesz im całe cierpienie, uchronisz przed każdym bólem czy złą przygodą, to odbierzesz im mądrość, czucie i wrażliwość.

 (…) często najbardziej kochamy tych ludzi, te sprawy i te rzeczy, od których bieg życia każe nam odchodzić – nieraz na zawsze.

 Gdy spodka się człowiek wiary z człowiekiem wiedzy i człowiekiem światła, który z nich zrobi najwięcej zamieszania? Człowiek wiary z jego żołnierską powinnością.