Nic tak nie osłania, jak mówienie o sobie źle, zwłaszcza ...

 Wierz mi, wierz mi
Coraz niżej się stacza
Ten, kto nie umie wybaczać.

 Zabijamy to, co
najbardziej kochamy.

 To nadzwyczajne, że wszystko zawsze okazuje się inne, niż się sobie wcześniej wyobrażało.

 Melancholia to szczęście bycia smutnym.

 Wierzę, że źdźbło trawy nie mniej znaczy niż droga,
którą pokonują gwiazdy.

 Musimy żyć. Żyć tak, by później nikogo nie musieć prosić o wybaczenie.

 Skoro człowiek nie mógł sięgać myślą gwiazd, po cholerę Bóg stworzył niebo?

 Czemu sam dźwięk jego imienia nadal powodował ukłucie bólu?

 W świecie pełnym zdrajców jakże można się komuś zwierzać?

 Ona nawet tego nie rozumie, ale naprawdę mogłabym się jej przydać.