Skoro nie możemy żyć jak ludzie, postarajmy się przynajmniej nie ...

 (...) na radość życia składają się takie właśnie drobiazgi, a nie rzeczy wielkie.

 Mnóstwo rzeczy nie ma większego znaczenia, nie przeszkadza to jednak ludziom długo się nad nimi zastanawiać.

 Piekło jest w nas. W środku. Każdy nosi je ze sobą, dopóki go nie pokona.

 Samotność - jakaś ty
przeludniona.

 Nic tak nie osłania, jak mówienie o sobie źle, zwłaszcza jeśli się potrafi ubrać to wszystko w ładne formułki.

 To co dla jednych jest defektem, dla innych stanowi kulturę życia.

 Bać się można rzeczy, które od nas nie zależą - przyszłości, ciemności czy kogoś, kto próbuję cię zabić.

 Jeśli nie będę żyła tak, jak tego chcę, śmierć nie będzie zbawieniem, lecz klęską.

 Byli narzeczeni są jak zmarszczki. Kilka naprawdę dobrych dodaje kobiecie charakteru.

 ...wspomnienie jest również formą spotkania.