Kto okłamywał mnie teraz? Człowiek czy diabeł?

 Dążąc wciąż ku dorosłości
marnujemy dar młodości

 Dopóty wspaniale jest mieć pieniądze, dopóki nie zagubi się mądrości dostrzegania rzeczy, których nie można za nie kupić.

 Porażkę łatwiej przełknąć w milczeniu.

 Wyglądasz znajomo. Groziłem ci już kiedyś?

 To ty wybierasz kolory i dźwięki, w których będziesz żyć.

 Nie ma po co mówić komuś, kto i tak nie słucha.

 Mogę powiedzieć: z czasem człowiek przyzwyczaja się nawet do cudów.

 Przywarli do siebie tak blisko, że nie było już miejsca na żadne uczucia.

 Postanowienie jest jak porcelana, prawda? Masz jak najlepsze chęci, lecz z chwilą, gdy pojawia się rysa, lada chwila rozpada się na kawałki.

 Jak można sprzedać swoje życie? Jak można sprzedać to, czym się jest?