Szanuj przeszłość, nigdy nie wiesz, jak może na Ciebie wpłynąć.

 Zakładasz się z matką naturą, przegrywasz.

 Kieruj się sercem i intuicją, a nie popełnisz błędu.

 Prawda nie blednie od powtórzeń!

 Pustynię upiększa to,
że gdzieś w sobie kryje studnię.

 Czy można utracić coś, czego się nigdy nie miało?

 Tak jak my. My też jesteśmy fikcją.

  Samobójcy jawią się nam jako obciążeni poczuciem winy za indywidualizację, jako owe dusze, które za cel życia uważają już nie doskonalenie się i kształtowanie samych siebie, lecz unicestwienie się, powrót do matki, do Boga,
do wszechświata. Natury takie są w większości zupełnie niezdolne do popełnienia prawdziwego samobójstwa, ponieważ pojęły dogłębnie tkwiący w nim grzech. Dla nas są jednak samobójcami, gdyż w śmierci, a nie w życiu widzą wybawiciela, są gotowi usunąć się i poświęcić, zgasnąć i wrócić do początku.

 Ambicją sięgamy wyżej nieba,

ale los nasz jest cieńszy od papieru.

 Mam dość tego świata ciągle pędzącego naprzód, kiedy ja nie jestem jeszcze gotowa ruszyć.

 Miłość kojarzy się bardziej z nieobecnością niż obecnością ukochanej osoby.