(...) banalni ludzie przystosowują się do świata, a ci niepokorni ...

 A w serce moje wstąpił wiatr i tam on zamieszkał, i szumi.

 Przez kilka potwornych sekund myślałem, że już nigdy cię nie zobaczę.

 Współkochać przyszłam, nie współnienawidzić.

 Zmęczony sobą i swym czasem.
Zmęczony ograniczeniem, niemocą, niepojmowaniem.

 Tak, pomyślała. Powiedz, że jestem jak dwudziestoletnia whiskey, a ja stanę się twoja.

 Dziecino, nawet twoje najlepsze wspomnienia z czasem zblakną jak atrament.

 Jednak nieszczęściem dobrego kłamcy jest to, że choć inni wierzą w jego słowa on sam nie potrafi.

 Głupiec jest jednak z czegoś zadowolony: zawsze jest zadowolony z siebie.

 Próżność, gdy uderza do słabej głowy może okazać się zgubna.

 Będę o tobie pamiętać. I ty o mnie nie zapomnij. Nie pozwól, by życie szło obok. I nie opłakuj wspomnień.