(...) pamiętajcie, nigdy nie jest za późno, aby naprawić błąd.

 Uch, ty durny, wierz dalej w szkolne mądrości, zobaczymy, jak daleko w życiu zajdziesz!

 Ludzie widzą to co, chcą widzieć.

 Uczucie nie warte pielęgnowania to poczucie winy.

 Tylko w pochłaniającej wszystko pustce samotności, w ciemnościach zacierających kontury świata zewnętrznego można odczuć, że się jest sobą aż do granic zwątpienia [...].

 Łatwo wciągnąć się w grę, „co by było, gdyby”, ale jest to krótka i śliska droga do rozpaczy.

 Miejscowy mędrzec przestrzegał mnie, że miłość lepiej ignorować, niż ją eksplorować, bo łatwiej wytropić arktyczną gęś, niż podążać krętymi trajektoriami serca.

 Bezczynność jest matką wszelkiego zła.

 Czas to nie kaseta magnetofonowa, którą można przesuwać w przód i w tył.

 To, że milczę, nie znaczy, że nie mam nic do powiedzenia.

 Boże użycz mi pogody ducha abym godził się z tym, czego nie mogę zmienić; odwagi abym zmieniał to, co mogę zmienić i szczęścia, aby mi się jedno z drugim nie popieprzyło [...]