Życie jest za piękne, aby żyć normalnie.

 Nikomu nie życzę źle. Nie umiem. Nie wiem, jak to się robi.

 Łzy popłynęły, zanim zdołał je powstrzymać, gorące, lecz natychmiast zamarzające na twarzy, ale cóż za sens ocierać je, albo udawać, że nie płyną?

 Nie można być zakochanym i wierzyć w związek.

 Bo choć dla czasu staje się nicością, ona jest dla mnie całą wiecznością.

 Lepiej być pewnym siebie błądząc, niż niepewnym mając rację.

 Nie da się zmienić przeszłości.
Można jedynie wyciągnąć z
niej naukę.

 Miłość nie jest aniołem- jest demonem,
pięknym i uwodzicielskim, ale jednak demonem.

 Niniejszym zapisuję się na kurs jako twój student. Naucz mnie, jak się o ciebie troszczyć.

 Porażka, to tylko możliwość, żeby zacząć od początku, mądrzej.

 Nigdy nie będziesz naprawdę szczęśliwy. Czy to nie przykre?