Zaakceptować to, co nieuniknione, nie jest poddaniem.

 Bo byłby to pierwszy znany mi dowód, że niewiara ma jakąkolwiek moc.

 Czas to kula w próżni wieczności, strąca w nią bezpowrotnie wszystko, co porwie po drodze.

 Kiedy nie wiedze ci się w życiu, pomyśl o ostatnim miejscu, w którym byłeś szczęśliwy, i wracaj tam jak najszybciej.

 (...) nie ma żadnej obiektywnej miary nieszczęścia. Nieszczęście jest czymś relatywnym i indywidualnym.

 Zanim piękno zniknie z tego świata, będzie jeszcze przez chwilę istnieć jako pomyłka.

 Czyż, myślałem sobie, moim jedynym przeznaczeniem na ziemi jest burzenie cudzych nadziei?

 Cierpienie wywoływało bliskość.

 To właśnie perspektywa ciemności sprawia, że dzień wydaje się taki jasny.

 Nie obchodzi mnie nikt z wyjątkiem mojej osoby.

 To, że wszyscy wokół przyznają komuś rację, wcale nie znaczy, że ten ktoś jest nieomylny.