Cechą dorosłości jest umiejętność przyznawania się do błędu.

 Ostatecznie reguły są po to, by je łamać.

 Stracić kogoś kochanego to zmienić swoje życie na zawsze.
Nie przeżyjesz tego, bo "to" jest osobą, którą kochasz.
Ból przemija, spotykasz nowych ludzi, ale pustka nigdy
się nie wypełnia. Jakżeby mogła? Śmierć nie osłabia
wyjątkowości kogoś, kto znaczył aż tyle, aby go opłakiwać.

 Molo – rozczarowany most.

 Gość, który sam przyznaje, że jest palantem, zasługuje na wybaczenie.

 Samotność utkana jest ze wspomnień.

 Dobre lekarstwo jest gorzkie w ustach, ale skuteczne w chorobie.

 A może świat nas dogania?

 Niech się dzieje wola nieba, z nią się zawsze zgadzać trzeba.

 Mount Everest, pokonałeś nas. Ale ja wrócę. I ja pokonam ciebie. Ponieważ ty już nie możesz urosnąć, a ja mogę.

 Nadzieja może człowieka popchnąć do straszliwych rzeczy.