Przez rok cierpiałem na jakąś chorobę mózgową, a zdawało mi ...

 Człowiek z epoki katastrof nie ma własnego losu, nie ma charakteru, nie ma własnych myśli.

 Mówił, że mnie kocha. A ja nie miałam czasu poznać miłości.

 Schowawszy się w toalecie przed czarnymi, oglądałem się w lustrze i rozmyślałem nad tym jak szalenie trudno jest być sobą. Widziałem w lustrze swoją śniadą , surową twarz, szerokie kości policzkowe-tak wydatne jakby mięso pod nimi wyrąbano siekierą-czarne oczy, surowe i grożne niczym oczy taty lub oczy groznych, bezlitosnych Indian pokazywanych w telewizji , i myślałem sobie ,to nie ja , to nie moja twarz. Nie byłem sobą kiedy starałem się z nią utożsamić. Nie, nie byłem-dopasowywałem tylko zachowanie do swojego wyglądu ,robiłem to czego po mnie oczekiwali. Ale chyba nigdy nie byłem sobą.

 Słabi ludzie nie powinni grać ostro, a potem oczekiwać od świata, że będzie im pobłażał, gdy przegrają.

 Nie strwożą słowa, kogo czyn nie straszył.

 Wielcy ludzie nie rodzą się wielkimi, tylko się nimi stają.

 Naucz się mówić NIE bez konieczności wyjaśniania swojej postawy.

 Są książki, które się czyta.
Są książki, które się pochłania.
Są książki, które pochłaniają czytającego.

 Dusza bez ciała jest czymś tak nieludzkim i strasznym, jak ciało bez duszy. Pierwsza z tych rzeczy jest zresztą rzadkim wyjątkiem, a druga - regułą.

 Książki,dzięki nim udało mi się nie zwariować.