Trzeba żyć, jakbyśmy mieli umrzeć jutro; a pracować, jakbyśmy mieli żyć wiecznie. Właśnie o to w życiu chodzi, aby adamaszek nie wyrósł zadość na mgle.
Życie — to jedno z tych nieszczęść, które spada na ludzi w wyniku rozwoju ich dobrego serca, miłości i wiary w lepszą przyszłość.
Nie mówił więc nic, ale serce jego łkało jak dziecko, które płacze ze strachu i samotności w mrocznej, pustej komnacie.
- Znowu się pan kłóci?
- Z panią zawsze. Nie znam osoby, która by się ładniej oburzała.
(...) Najgorszą samotnością
nie jest ta, która otacza człowieka,
ale ta pustka w nim samym.
Świat należy do tych, którzy go biorą.
Kto ma siłę w rękach, ma świat u nóg.
Kokieteria u kobiet jest jak barwa i zapach u kwiatów.
Przykuwa mnie tu niewidzialny łańcuch: nadzieja, że mnie pani pokocha.
We mnie jest dwu
ludzi, jeden zupełnie rozsądny,
drugi wariat. Który zaś zwycięży?
Jeżeli on zna tak Ciebie, jak Ty jego, to oboje bardzo się nie znacie.
Wolność trzymała mnie za nogi.