Ten, który kocha, powinien dzielić los tego, kogo kocha.

 Nie masz na upór lekarstwa.

 Muszę zmajstrować sobie uśmiech, uzbroić się weń, schronić się pod jego opieką, mieć czym odgrodzić się od świata, zamaskować swe rany, wreszcie wyćwiczyć się w noszeniu maski.

 Pokój bez książek to jak ciało bez duszy.

 Tak świt nam blaknie w światło dnia.
Wszystko, co złote, krótko trwa.

 Najlepszym wyjściem jest nie wchodzić.

 Najpiękniejsi ludzie, których znam, to ci, którzy znają smak porażki, poznali cierpienie, walkę, stratę, poznali swoją drogę na wyjście z otchłani. Ci ludzie mają wrażliwość i zrozumienie życia, które wypełniają ich współczuciem, łagodnością i głęboką, kochającą troską. Piękni ludzie nie biorą się znikąd.

 Lepszy spokój z okruchem
suchara niźli pałac łez i waśni.

 Niewiedza bywa błogosławieństwem.

 Słońce wciąż świeci, (...) nawet gdy serce zasnuwa mrok.

 Co to jest, żeby miasto pełne było jednego człowieka!