Co ma być to będzie, a jak już będzie to ...

 Stworzenia zgromadzone na dworze patrzyły to na świnię, to na człowieka, znów na świnię i znów na człowieka, ale nie można już było rozpoznać, która twarz do kogo należy.

 Rodzinę ma się tylko jedną, bo dwóch nikt by nie zniósł.

 Zawsze powinno się postępować właściwie, nawet jeśli to trudne.

 Jesteś tylko uczniem. Na myślenie przyjdzie czas.

 Jam jest posąg człowieka na posągu świata.

 Nauczyłam się budzić na najdrobniejszy dźwięk, czy zapach.

 Nie słychać, jak ludzie myślą o sobie. Jak w myślach ratują ukochanych. Jak przychylają im nieba, sobie skąpiąc powietrza.

 Odchodzimy osobno, ale razem.

 Więc chwyć mnie za dłoń i chodź ucieknijmy stąd, nikt nie będzie mówił nam co dla nas jest najlepsze.

 Szlachetne, wierne dusze często cierpią z powodu kalectwa lojalności wobec największych nikczemnikow.