Może właśnie przede wszystkim dlatego płakałam: bo przetrwałam.

 Plotka wylatuje wróblem, a wraca wołem.

 A na razie w urojeniach pogrążeni, środek bagna
To codzienna rzeczywistość polskiego nastolatka.

 Połowę czasu spędza obrażony na świat, drugą połowę w depresji.

 Byli tacy, co rodzili się.
Byli tacy, co umierali.
Byli też i tacy, którym to było mało.

 Choćby nie wiem ile czasu upłynęło, nic bzdury w prawdę nie obróci.

 Świat jest dziwny i nic, co nam się przydarza, nie jest przypadkowe.

 Latające sztylety nie zabijają ludzi, pomyślała Chloe. To ludzie zabijają ludzi.

 Ból jest święty i należy go uszanować milczeniem i samotnością.

 Cały świat jest straszliwie przepełniony wspomnieniami tej, która istniała i którą stracił.

 Gdy jest bardzo smutno, to kocha się zachody słońca.