Może właśnie przede wszystkim dlatego płakałam: bo przetrwałam.

 Im więcej masz władzy, tym trudniej dostrzec, co leży poza jej granicami.

 Wydaje mi się, że ludzie są czymś... upadłym, rozpadłym, sparszywiałym, co kiedyś było całe, potężne i piękne... I po prostu to coś... próbuje się znowu scalić.

 Człowiek niezmiernie lubi czuć się pokrzywdzony.

 Tak cię pochłania bycie sobą, że nie masz nawet pojęcia, jaka jesteś nadzwyczajna.

 To nie świat i ludzie wokół Ciebie czynią cię szczęśliwym lub nieszczęśliwym, ale Twoje myśli.

 Kto łatwo wszystkim wierzy, swoje domierzy.

 Człowiek nie potrafi przewidzieć konsekwencji wszystkich swoich czynów.

 Człowiek się nudzi, kiedy ma nudne życie.

 Miał ochotę wyjść ze swego życia tak, jak się wychodzi z domu na ulicę.

 Jeśli przychodzisz na ten świat wiedząc,
że jesteś kochany i odchodzisz z tego świata czując to samo, wtedy ze wszystkim, co dzieje się w międzyczasie można się pogodzić.