Niektórzy pojawiają się znienacka. Mieszają, mącą w naszych sercach. A ...

 Człowiek z epoki katastrof nie ma własnego losu, nie ma charakteru, nie ma własnych myśli.

 Niechętnie mówimy o śmierci. I niechętnie godzimy się ze świadomością, że prędzej czy później i tak wszyscy umrzemy. Strach przed śmiercią to tak naprawdę strach przed nieznanym. To naturalne uczucie, nikt z nas bowiem nie ma pewności, czy po tym, jak odejdziemy już z tego świata, cokolwiek czeka nas dalej.

 -Mam mózg po to, aby osądzać i budować opinie.
- A serce masz po to, aby powstrzymywać się od wygłaszania krzywdzących, surowych osądów.

 Koszmar, który można przeżyć raz, za drugim razem zabija.

 Nie możesz trwać w bezruchu.

 Moja jest ta cisza i sobą ją wypełnię... obszerną jej przestrzeń do reszty zużyje... by w końcu w całości znalazła się we mnie.

 Niby nie może być inaczej, a gołym okiem widać, że może być wszystko, tylko nie to.

 Życie jest jak balon. Napompuj świeżego powietrza, a od razu stanie się lżejsze.

 A potem zacznę żonglować śnieżkami w piekle.

 Wydawał z siebie ponury, beznadziejny dźwięk bezmiernej rozpaczy, najczarniejszej pod słońcem.