Mówię panu, kochany przyjacielu, niemiło się przekonać, że człowiek nie ...
Mówię panu, kochany przyjacielu, niemiło się przekonać, że człowiek nie może urzeczywistnić swego marzenia, bo ma za mało sił albo za mało zdolności.
Uroda to broń, której nie można chwycić za rękojeść.
Nikt nie rodzi się bohaterem, ale każdy może nim zostać.
Nikt nie kradnie książek, oprócz przyjaciół.
Są jednak takie poranki, że budzisz się i przestajesz wierzyć, że gdziekolwiek na świecie jest pięknie. Albo że on w ogóle istnieje, że jest jeszcze coś poza tym jednym pokojem, gdzie trzymasz smutek w sobie.
(...) tacy są dorośli. Żyją, żyją i zapominają, jak żyć.
Robiłam to już . Wiele razy. Zamykałam oczy i odchodziłam.
Lepiej żyć niż zginąć. Dopóki się żyje, można walczyć!
Czytanie jest inteligentną metodą oszczędzenia sobie samodzielnego myślenia.
Nic tak człowieka nie prześladuje, jak słowa, których nie wypowiedział.
Kto kocha, nie potrzebuje nigdy mówić: przepraszam.