- Kiedy zacznie się wiec? - pytam.
- Nie wiesz? Już trwa.
Czuje się jak w szkole. Dlaczego zawsze wszyscy skądś wszystko wiedzą, a ja nie. To jak zły sen. "Do kiedy trzeba zaliczyć chemię? - Nie wiedziałeś? Do wczoraj.". A potem tak samo przez całe życie.
Są rzeczy, których nie można pokonać miłością, nadzieją ani najbardziej ślepą wiarą.
Może właśnie przede wszystkim dlatego płakałam: bo przetrwałam.
Dla ludzi w jej stylu tajemnica zaczynała się w chwili wyjaśniania jej.
Życie nic nie znaczy kiedy
nie jest wielką przygodą.
Twórczość! Kiedy człowiek żyje twórczością, może obejść się nawet bez jedzenia i picia.
Czasem są koszty, których nie da się spłacić pieniędzmi.
Dobre intencje są wspaniałe, ale nie zmieniają faktów.
Albowiem miłość jest mocna jak śmierć.
-Bąbel: Hej, panowie, obudźcie się, chyba jesteśmy na miejscu.
-Serfer: No, mam przeczucie, że jesteśmy blisko.
-Laska: Wiecie co, pójdę sprawdzić, co jest za górką.
Bąbel i Serfer sikają, a Laska idzie na górkę.
-Bąbel: I co, są bunkry?
-Laska: Bunkrów nie ma, ale też jest zajebiście!
Są ludzie, z którymi od pierwszej chwili znajdujesz wspólny język. A potem bez względu na upływ czasu, dzielące was kilometry albo dni milczenia wystarczy, jedno spojrzenie i znów rozumiecie się bez słów.
