Krew z serca mojego twoją jest ochroną!

 I wiesz, kiedy kochała, to jakby od tego stawała się wyniosła i niedosięgła, stawała się królewska i okrutna. W tej nędzarce było coś, co kazało ją uwielbiać. Od miłości robiła się piękna - tą pięknością, która onieśmiela i zasmuca.

 Wszystko jest możliwe, a co nie jest, zajmuje tylko trochę więcej czasu.

 Tylko nogami fikać i zęby szczerzyć? A książki to nie łaska?

 Spójrz na mnie, jak ja na Ciebie patrzę, i pocałuj mnie, a potem zacznij już do mnie wracać!

 (...) ludzie mają wrodzony talent do wybierania właśnie tego, co dla nich najgorsze.

 Nie będę czekał wiecznie... To za bardzo boli..

 (...) o zmierzchu można bezkarnie popełnić największe szaleństwo.

 "Nie ścigaj człowieka, który postanowił od Ciebie odejść. Nie proś, żeby został. Nie błagaj o litość. On pojawił się w Twoim życiu tylko po to, żeby obudzić w Tobie to, co było uśpione. Muzykę, z której nie zdawałaś sobie sprawy. Jego misja jest zakończona. Podziękuj mu i pozwól odejść. On miał tylko poruszyć strunę. Teraz Ty musisz nauczyć się na niej grać."

 Kto za dużo wyrzuca, rychło nie ma nic!

 Nikt nie kocha, tak jak my kochamy, nikt nie cierpi, tak jak my cierpimy.