To, co zdobyliśmy z największym trudem, najbardziej kochamy.

 Lepiej zginąć niż żyć ze świadomością, że zrobiło się coś, co wymaga wybaczenia.

 Trzeba coś kochać, żeby to znienawidzić.

 (…) tylko współegzystencja wielu cywilizacji światu właściwy rozwój zapewnić może.

 Jesteś moja, Aniele. I nie pozwolę, by cokolwiek to zmieniło.

 Głową ludzie i rządy stoją.

 Ludzie samotni to najpodlejsi kłamcy.

 Że słońce wstanie, to pewne. Niepewne jedynie jest to, czy my wstaniemy, aby je powitać.

 - A ty jak się masz? - spytał Puchatek.
- Nie bardzo się mam - odpowiedział Kłapouchy. - Już nie pamiętam czasów, żebym jakoś się miał.

 Każdemu człowiekowi jest pisany jakiś los, a mimo to tylko od niego samego zależy, co z nim zrobi.

 Zemsta sama na siebie ściąga porażkę. Pochłonie cię, aż nic nie zostanie.