Najlepszych i najpiękniejszych rzeczy na świecie nie można ani zobaczyć, ...

 Próbowanie przewyższa medytowanie.

 Czas robi swoje, wymazuje nawet pamięć o ludzkich cierpieniach.

 Kaleczą się i dręczą milczeniem i słowami, jakby mieli przed sobą jeszcze jedno życie.

 Dzieci trzeba pouczać publicznie, a żonę prywatnie.

 Nic, co jest coś warte, nie przychodzi łatwo.

 Ludzie źli robią to, o czym dobrzy tylko myślą.

 Ukrywana rozpacz może sprawić, że człowiek staje się niebezpieczny.

 W zachwycie nad samym sobą stracisz z oczu cel, do którego dążysz.

 Sztuka nie jest solowym przedstawieniem;
to symfonia odegrana w ciemnościach, z milionami uczestników i milionami słuchaczy. Radość z pięknej myśli jest nieporównywalna z radością płynąca
z wyrażenia jej - w formie permanentnej.

 „Moje napady szału ją przerażały. Przestała mi się zwierzać. Ostatniej nocy nie wytrzymałem, chwyciłem ją za ramiona i potrząsałem nią z całej siły. Pobladła,wyglądała, jakby miała się za chwilę pokruszyć. „Dlaczego płaczesz?!” „Nie mogę znieść twojej rozpaczy, twojego szlochu. Nie wytrzymam tego dłużej!”. Byłem wściekły, że zostawia mi tylko swoje ciało, że coraz mniej wiem o jej myślach, że zamyka przede mną duszę. Chciałem wejść w jej głowę. Chciałem, żeby myślała tylko o mnie. „Chodź, dam ci rozkosz” – szeptałem jej do ucha – „Dam ci zapomnienie”. „Dam ci niebo”. Nie broniła się (...)”