Nie wystarczy kogoś kochać. Trzeba kochać odważnie. Trzeba tak kochać, aby nic nie mogło zabić tej miłości, ani złoczyńca, ani niecny zamysł, ani prawo - boskie czy ziemskie, nic.
Pracowici ludzie są najszczęśliwsi, ponieważ nie mają czasu się nad sobą użalać.
Trzeba więc pilnować, by kultura pielęgnowała dobroć, nie nienawiść.
Tam na zewnątrz istnieje świat pełen zła.
I rozpierała mnie duma, że jest mi wszystko jedno.
Trzeba byłoby stu oczy, żeby je móc na wszystko przymykać.
Trzeba nauczyć się zachowywać proporcje między wysiłkiem, jaki konieczny jest do doskonalenia się, a realistycznym spojrzeniem na swoje ograniczenia.
Ruszyłem w stronę domu z poczuciem, że cały świat jest pułapką, z której nie ma ucieczki.
Kto umie czekać, wszystkiego się doczeka.
To, co mi się przydarzyło,
jest częścią tego, kim jestem.
Ale są takie zakamarki duszy, które pozostają nieznane, bo nie da się poznać do końca drugiego człowieka, choćby nie wiem co.
