Życie jest trudne. Bywa jeszcze trudniejsze, kiedy jesteś durniem.

 W grze o tron zwycięża się albo umiera. Nie ma ziemi niczyjej.

 To było szaleństwo, miękkie i łagodne, ale zupełne.

 Przekora jest intelektualnym instynktem samozachowawczym.

 Rzadkie widywanie ludzi pozwala przypisywać im wszystkie możliwe doskonałości.

 Wszyscy chowamy się za maskami, udajemy, że jesteśmy idealni.

 Kiedy zapytali mnie, jaką rolę wyznaczyłem sobie w literaturze, odpowiedziałem, iż rolę świadka. Zapytano mnie, o jaki proces chodzi, powiedziałem, że jestem świadkiem procesu przeciw człowiekowi.

 Szczęśliwa dusza to ta, która ma czas, żeby pamiętać.

 Ona żyje na tym świecie, ale w nim nie przebywa.

  „Koniec miłości nie daje o sobie zapomnieć. Nawiedza snami. Nawiedza ciszą. Nawiedzani przez upiory, stajemy się jak one. Życie dopływa. Słabnie tętno. Nic cię nie rusza. Niektórzy to aprobują i twierdzą, że to leczy. To wcale nie leczy. Martwe ciało nie czuje bólu.”

 Literatura zaczyna się tam, gdzie przestaje być normalnie.