Nagle zaczynam rozumieć. Igrzyska wciąż trwają.

 Przynajmniej Twój świat jest jasnożółty, ja przez wiele lat byłam uwięziona we własnej głowie, a jej wnętrze jest dużo mniej radosne niż ta żaróweczka.

 Dokąd tak pędzisz stojąc?

 Wyobraźnia ma słabą pamięć i wszystko się w niej zaciera i odpływa. Oczy zapamiętują na dłużej, znacznie dłużej.

 Nawet jeśli przez całe życie będziemy nieustannie otrzymywać odpowiedzi na pytania i wreszcie rozwiążemy wszystkie problemy, na koniec nie zajdziemy o wiele dalej.

 Nie jestem przyzwyczajony do tego, że mnie kochasz.

 Czasami płacze, mimo, że ktoś, kogo kochałaś, odszedł dawno temu.

 Piękny wieczór, jak to pięknie mieć kilka godzin wolnych... To nietrudne, wystarczy je ukraść.

 To takie smutne, wszystko takie smutne; przeżywamy nasze życie jak idioci, a potem umieramy.

 Jeśli kogoś kochasz, musisz dać mu wolność.

 A potem świat znowu zaczął istnieć, ale istniał zupełnie inaczej.