Niewiele go obchodziły powierzchowne analizy, prawie zawsze fałszowane przez roztargnienie i filologiczne sztuczki. Jedynie ważny był ciężar w żołądku, czysto fizyczne podejrzenie, że coś szło źle, że prawie nic nie szło dobrze.
Ból był krzykiem. To on krzyczał.
Ja to jestem dobry chłopak -
tylko ludzie mnie wku*wiają...
Akceptacja miłości nie czyni cię idiotką. Czyni cię człowiekiem.
Nawet ty musisz przyznać, że twoje pragnienie śmierci jest nieco ekstremalne.
Zrozumiałem, że życie to potępienie.
Wieczne rozpoczynanie wszystkiego od nowa.
Właśnie temu służy muzyka, skonstatował. Bo niektórych uczuć nie sposób ująć w słowa.
Największym skarbem człowieka są myśli jego serca.
Miłość jest bezdusznym draniem.
Wygoda usypia ideał.
Bywają chwile, kiedy ludzie kochają zbrodnie.
