...co nie do pomyślenia, jest do pomyślenia.

 My decydujemy tylko o tym jak wykorzystać czas, który nam dano.

 Zaakceptować to, co nieuniknione, nie jest poddaniem.

 Zapominamy, że życie jest kruche, delikatne, że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się wszyscy, jakbyśmy byli nieśmiertelni.

 Ja jednak lękam się siebie i lękam się także o Ciebie. Długo przedtem lękałam się Ciebie lękając si ę przy tym o siebie...

 Rzeczywistość jest tym, co sam stwarzasz.

 [...] wszyscy jesteśmy potencjalnymi nieboszczykami, ale niektórzy z nas mają jeszcze przed sobą sporo czasu [...].

 Kocham szarość, mrok i ciemność nocy, lubię być sam, a za najodpowiedniejsze towarzystwo uznaję własne myśli.

 Zostawili po sobie takie rany, które miały nigdy się nie zabliźnić.

 Im są piękniejsze, tym bardziej chcą być podrywane, żeby móc powiedzieć nie.

 Czasami wydaje się, że wszechświat chce zwrócić na siebie uwagę.