Są gusta i guściska, rzekła stara panna, całując krowę.

 Nieważne jest w moich oczach,
czy człowiek będzie mniej,
czy więcej posiadał.
Ważne jest, czy będzie mniej, czy bardziej człowiekiem.

 Prawdziwy dżentelmen
nie pije przed południem.

 - Katherine - powiedział, wciąż się uśmiechając.
- Tak. - Nachyliła się bliżej.
- Katherine...
- Tak, Damonie?
- Idź do diabła.

 Szczęście wiąże się z ryzykiem. Ale bez odrobiny strachu niczego nie można osiągnąć

 W niewiedzy że się istnieje jest wyzwolenie od czasu i śmierci.

 Zostałam więźniem własnego umysłu - a było to naprawdę przerażające miejsce.

 Dorastanie jest straszne, ale to i tak lepsze niż wszelkie inne możliwości.

 Lecz dlaczego człowiek się w ogóle przyznaje? Dlaczego obnaża się słowami? Ponieważ trudno dłużej wytrzymać w ryzach wstydu, nie sposób dalej znosić pancerz zasad, gorset obyczajów, łańcuch obaw i względów.

 Ci którzy tańczą na krawędzi mroku i szaleństwa, nie powinni ryzykować.

 Trudno wypuścić z ręki coś czego człowiek się kurczowo trzymał. Nawet kiedy to coś jest najeżone cierniami. Może zwłaszcza wtedy.