Z czasem przyzwyczajamy się do wszystkiego.

 Ci, którzy potrafią - robią, ci, którzy nie potrafią - uczą.

 Stres - marnowanie czasu, który można by poświęcic na drzemkę.

 Obudziłam się dziś rano z lękiem, że trzeba żyć.

 Rzeczy, które mają znaczenie, zostają z nami, przenikają naszą skórę.

 Niech zginie świat, byleby stało się zadość sprawiedliwość.

 Czasami jedyne, co musisz zrobić, to powiedzieć ludziom prawdę. I tak ci nie uwierzą.

 Ano, cóż, paskudny otacza nas świat
-mruknął wreszcie.
-Ale to nie powód, byśmy wszyscy paskudnieli.
Dobra nam trzeba.

 I już wiem, że trzeba nauczyć się odchodzić. Od ludzi. Od tego, co nas niszczy, co nam nie służy. Od miejsc przykrych i niezrównoważonych. Ale należy także dawać szanse w innych miejscach. Otwierać siebie z klucza. Przed kolejnymi sercami. Czasem po to, żeby dostać po mordzie. A czasem po to, by zaznać raju na ziemi.

 Czasami musimy robić coś, czego nie chcemy.

 Obraz świata zmienia się z każdym kieliszkiem. Picie nie jest drogą linearną, a zmianą wymiarów.