Z czasem przyzwyczajamy się do wszystkiego.

 Cóż, takie jest ryzyko zakochania się. Można stracić godność.

 Malowanie to pisanie światłem. Najpierw trzeba poznać alfabet, potem gramatykę. Dopiero wtedy można myśleć o własnym stylu i magii.

 Nieśmiałość i tchórzostwo w połączeniu z zadufaniem to potworna kombinacja.

 Jak cokolwiek może być koszmarem, kiedy ona znajduje się tak blisko.

 Nie ma rzeczy bardziej oczywistej niż przyjaźń, dopóki trwa.

 Są ludzie, z którymi od pierwszej chwili znajdujesz wspólny język. A potem bez względu na upływ czasu, dzielące was kilometry albo dni milczenia wystarczy, jedno spojrzenie i znów rozumiecie się bez słów.

 Kto gardzi chlebem, nie będzie miał i bułki.

 W sercu ukochani umierają po trochu, może nie?

 Czy ja wariuję? Czy tak to się zaczyna? Czy jestem jak ten ręcznik papierowy, który po zmoczeniu rozlatuje się, rozpada? Cienka błonka normalności.

 Czasami szczęście składa się z drobiazgów, rzeczy maleńkich, niemal nieistotnych.