I kobieta, i kwiat mają ...

 I już wiem, że trzeba nauczyć się odchodzić. Od ludzi. Od tego, co nas niszczy, co nam nie służy. Od miejsc przykrych i niezrównoważonych. Ale należy także dawać szanse w innych miejscach. Otwierać siebie z klucza. Przed kolejnymi sercami. Czasem po to, żeby dostać po mordzie. A czasem po to, by zaznać raju na ziemi.

 Kobieta zna swoją moc, a męskość jest jej konsekwencją. Kiedy jest silna, pozwala, aby było to widać. Nie ukrywa swojego potencjału, swojej siły. Więcej, nie jest skromna, jeśli chodzi o swoją moc. Widzi w tym swój potencjał.

 Nie znałem swojej siły, dopóki nie stanąłem twarzą w twarz z moim największym strachem. Patrzę teraz wstecz i zastanawiam się, gdzie znajdowałam taką odwagę. To co prawda nie było łatwe, ale teraz wiem, że nic nie jest nieosiągalne, gdy jesteś zdecydowany się nie poddać.

 Nie musisz się zgadzać na coś, co budzi twój sprzeciw. Nie staraj się nikogo uszczęśliwiać kosztem samej siebie.

 Kobieta, jest jak herbata. Nie poznasz jej prawdziwej siły, dopóki nie znajdzie się ona w gorącej wodzie. To właśnie w tym miejscu, pod presją, pokazuje swoją prawdziwą moc i determinację.

 Wszystko to, co najlepsze na świecie, złożone jest z małych rzeczy. Z takich też małych rzeczy składają się nasze życia. Ty, kobieta jesteś prawdziwym kwiatem, który zakwita każdego poranka i daje światu prawdziwe piękno.

 Kobieta ma tę siłą, która potrafi strawić boleści, radzie się przeciwności losu, upajać szczęściem. W swojej skomplikowanej prostocie potrafi odnaleźć drogę tam, gdzie mężczyzna jest bezradny.

 Kobieta ma siłę, która zaskakuje mężczyzn. Jest zdolna do pójścia zawsze o krok dalej, tam gdzie żaden mężczyzna by się nie odważył. Kobieta jest zdolna do heroizmu, do samopodnoszenia się z kadej głębiny a sua força é impensável.

 To była pierwsza rzecz, której musiałem się o Niej dowiedzieć i być może najtrudniejsza jakiej przyszło mi się kiedykolwiek nauczyć - a mianowicie tego, że Ona jest tylko swoją własnością, a to, co mi daje, jest kwestią Jej wyborów.

 Oczy miała nadal zamknięte, zupełnie jakby sądziła, że nie widząc nas, my nie widzimy jej.