Jednym z wizerunków Boga jest właśnie oblicze kobiety.

 Zbyt daleko zaszło moje poznanie świata, dlatego
nie mogłem tak z miejsca cofnąć się w rozwoju i przyjąć
na klatę, że kobieta jest zrobiona z żebra.

 Kobieta, która naprawdę zna swoją wartość, nigdy nie pozwoli, aby ją zlekceważyć. Taką moc pojedynczej decyzji można docenić jedynie w kontekście całościowego rozumienia siebie i swojego miejsca na świecie.

 Kobieta jest jak herbata, nie dowiesz się, jak silna jest, dopóki nie znajduje się w gorącej wodzie.

 Ludzie pytają: - Dlaczego jesteś taka? - Jaka? - Wredna, oziębła, egoistyczna... - Nie jestem wredna, tylko szczera, nie jestem oziębła, tylko boję się, że znowu ktoś mnie skrzywdzi, nie jestem egoistyczna, tylko znudziło mi się dbanie o tych którzy mają mnie głęboko w dupie.

 Natura kobieca jest jak morze: z jednej strony poddaje się najsłabszemu, najcichszemu naciskowi, z drugiej - dźwiga najcięższe ciężary.

 Kobieta nie jest potężna przez to, co mówi, ale przez to, co przemilcza. Ma w sobie zdolność do miłości, cierpienia i wybaczenia, której mężczyzna może tylko zazdrościć. Kiedy mówi - słucha, kiedy cierpi - uśmiecha się, kiedy kocha - oddaje całe serce.

 Kobieta nie jest mocna, kiedy nic ją nie potrafi zniszczyć. Kobieta jest mocna, kiedy zniszczyć ją potrafi wszystko, a mimo to, ona idzie dalej.

 Kobiecość to nie ładna twarz, płaski brzuch, czy piękna skóra. Kobiecość to piękne wnętrze, czułość, ciepło, wyrozumiałość, umiejętność bycia blisko.

 Na Sycylii kobiety są groźniejsze od strzelb.

 Nie jestem nerwowa. Ja tylko żwawo i asertywnie reaguję na pieprzenie głupot.