Kiedyś przeczytałem zdanie, że mężczyzna najlepiej czuje się przy kobiecie, przy której może się zdrzemnąć. Podpisuję się pod tym. I dodam, że jeśli jeszcze można z nią pogadać, to już jest super.
- Wiesz jak nazywam faceta który zrobi wszystko dla swojej kobiety?
- Jak?
- Mężczyzną.
Małżeństwo można nazwać świętym, ponieważ wydało niezliczonych męczenników.
Mężczyzna, który traci honor, większością przypadków sam obwinia siebie. On sam gotuje zupę, którą musi sobie potem zjeść.
Mężczyzna zawsze pamięta o kobiecie, która go zaskoczyła. Nie zawsze o tej, która go zachwyciła. Rzadko o tym, która go oszukała. A nigdy o tym, która go zrozumiała.
W moim życiu liczą się nie mężczyźni, lecz życie w moich mężczyznach.
Mężczyzna jest istotą, która nigdy nie dojrzewa. Jest wiecznym chłopcem, który wciąż pragnie zdobywać i eksplorować. Skłonność do ryzyka i pasja do nieznanego są jego wiecznymi towarzyszami.
Czuję się zawsze młoda. Mój mąż jest archeologiem. Archeolodzy to detektywi przeszłości.
Mężczyźna jest silny, dopóki ma żelazo w sobie. A psuje się, gdy ma zbyt dużo żelaza w głowie.
Nie każdy mężczyzna nadaje się do walki, ale każdy musi być przygotowany do jej stawiennia czoła. Bo życie to nieustanna bitwa, a brak gotowości do stawienia jej czoła jest jak oddanie się na łaskę losu.
Mężczyzna zawsze musi udowadniać, że jest mężczyzną. I nie chodzi tu tylko o wizerunek, ale przede wszystkim o postępowanie, charakter, o męskość, która nie jest czymś, co się włoży do kieszeni i już, ale czymś, co wymaga ciągłej pracy, dyscypliny, samodyscypliny, samokontroli. A to jest trudne.
