Każdy mężczyzna, kiedy jego życie jest w rozsypce potrzebuje u swojego boku kobiety.
Tak jak w grze w szachy, królowa chroni króla.
Mężczyźna może być szczęśliwy z dowolną kobietą, dopóki nie zaczyna jej kochać.
Mężczyzna wyrżnąłby swojego najlepszego przyjaciela na drodze do kariery, równouprawnienie jest tylko wymówką, by żona ciężko pracowała, kiedy mąż ogląda na kanapie telewizję.
Kiedy dziewczyna ma piętnaście lat, nienawidzi mężczyzn i wszystkich chętnie by wymordowała, a w dwa lata później rozgląda się, czy któryś przypadkiem nie ocalał.
Każdy bez wyjątku potrzebuje czuć, że jego życie ma znaczenie i że jest potrzebny.
Nie ma kobiet niezrozumiałych, są tylko mężczyźni niedomyślni.
To, co czyni mężczyznę mężczyzną, nie jest zdolność do prokreacji; to co czyni mężczyznę mężczyzną jest wola do objęcia odpowiedzialności. Mężczyzna to ten, kto przejmuje opiekę nad resztą społeczności.
- Słabo pan zna kobiety, mój przyjacielu. Na dnie najczystszej przyjaźni migoce iskierka kokieterii. – Słabo zna pani mężczyzn, młoda damo. Na dnie najczystszej choćby przyjaźni tli się płomyczek pożądania. Bez tych płomyczków i iskierek przyjaźń byłaby tylko znajomością.
Chłop pana prosi, a kamień za pazuchą nosi.
"Jak patrząc na ukochaną uznać, że już czas odejść ..?"
