Męskie rozumowanie

 W życiu każdego tylko raz pojawia się odpowiednia dla nas osoba, która będzie niemalże idealnym partnerem. Niemalże, gdyż nie ma ideałów. A osoba tego typu może być np. nudna, niezdarna, nieśmiała, zołzowata etc. ale nigdy w życiu nie zrani nas, ani fizycznie, ani psychicznie, przez co będzie nam z taką osobą żyło się jak w przysłowiowym niebie. Każda inna przyniesie ból w mniejszej lub większej dawce.
Tylko od Ciebie zależy czy wykorzystasz taką okazję!

 Język kobiety jest krótki, ale rani mężczyznę bardzo głęboko.

 Mądry mężczyzna zrozumie, że jedyny sposób, by być szanowanym, to być prawdziwym. A bycie prawdziwym oznacza być skomplikowanym.

 Mężczyzna musi być na tyle silny, aby być również delikatnym. Wtedy jest niezwyciężony. Ale jeżeli wykorzystuje swoją siłę przeciwko kobiecie, to jest tchórzem.

 Mężczyzna powinien marzyć, tylko wtedy jest prawdziwym mężczyzną. A kiedy nie dba o marzenia, nie jest już prawdziwym mężczyzną - to tylko pusty strój.

 W mężczyźnie jest coś więcej niż tylko odwaga, siła czy choćby wytrzymałość. W mężczyźnie tkwi to, co sprawia, że w obliczu każdej przeciwności, mimo wszelkiego bólu, jest w stanie zawsze powstać i stawić czoła. I to właśnie nazwałbym prawdziwie męską opornością na klęski.

 Najmocniejszy mężczyzna na świecie to ten, który stoi samotnie w swojej prawdzie. Nawet jeśli cały świat jest przeciw niemu, on wie, kim naprawdę jest i do czego dąży.

 Niesamodzielny i niezdecydowany mężczyzna nie ma zbyt wielkich szans na wytrwanie u boku kobiety. Kobiety w porównaniu do nas myślą o wiele bardziej perspektywicznie i samodzielnie. Wniosek nasuwa się sam – do życia potrzebują partnerów, a nie chłopców, których raz jeszcze trzeba wychować.

 Potrzebowała bezpiecznej przystani czyichś ramion, ale ramion nieszczególnie nachalnych i nie wchodzących w konflikt z jej potrzebą bycia sam na sam ze swoimi dziwactwami. A to było trudne.

 "Nie odezwała się ani razu. Nie znam przyczyny. Być może oboje boimy się odezwać. Być może żadne z nas nie chce usłyszeć, że druga osoba nie chce rozmawiać. A może każde z nas jest zbyt dumne i nie chce wyjść na tego, który desperacko szuka kontaktu. Może po prostu jej nie zależy? Tak to już bywa. Mija tydzień bez kontaktu, potem miesiąc i nagle przerwa robi się tak duża, że głupio jest chwycić za słuchawkę. A więc nie dzwonię."