Jest taka miłość, która nie umiera, choć zakochani od siebie odejdą.
Bóg mówi do człowieka: Uzdrawiam Cię więc ranię, kocham więc karcę.
Miłość, która nie odradza się stale, stale umiera.
Zwłaszcza w miłości sposób dawaniaznaczy więcej niż przedmiot.
Prawdziwą miłość poznaje się nie po jej sile, lecz po czasie jej trwania.
Miłość jest jak ogniem. Nie można ukryć go w sercu, ani zasłonić. Prędzej czy później wybuchnie, albo zmieni w popiół tego, kto go nosi w sobie.
Bo czymże świętość, jak nie czystym trwaniem,Wiecznym natchnieniem - i wiecznym kochaniem.
Nie myślcie, że możecie kierować miłością. Miłość bowiem, jeśli uzna was za godnych, pokieruje sama waszym postępowaniem.
W pewnym momencie Twojego życia pojawi się osoba z którą nie będziesz chciał dzielić chwili ale całe Twoje życie. Najważniejsze są więc dwie rzeczy: Pierwsza - aby nie przegapić tej osoby. Druga - aby nigdy nie pozwolić jej odejść.
Miłością trzeba się opiekować, tak jak swoim dzieckiem, żeby się nie zaziębiło, nie zwariowało, nie zgubiło się, nie rozchorowało, nie zobojętniało.
